Сүлли гудамжаар гүйж явахдаа юуг ч үл бодно. Мэдээж шүүдээ, хэдэн жилийн дараа өмнө нь сайн байсан ах нь гарж ирчихээд, бараг л бүх зүйл сайхан болох гэж байхад.... - Сүлли, мэдээж чи эзэнтэй хүнийг булаах гэж оролдож байна, би мэдээж мартаж чадна, би, би...би - гэж өөртөө хэлсээр....
Маргааш өглөө нь Сүлли дамжаа руугаа алхах гээд гэрээс гартал хашааны хаалган дээр түүнийг Жонгхюн хүлээж байв.
- Сүлли-а, чи ашгүй гараад ирвүү, ярилцах зүйл байна
- Үгүй ээ, надад таньтай ярих зүйл огтхон ч алга, намайг битгий дууд, намайг битгий хүлээ, ойлгов уу?- гээд Жонгхюнийг ганцааранг нь орхин одов.
- Хүлээ, Сүлли-а, чи яагаад ингээд байгаа юм бэ? Би чамд сайн бол болоо юм бишүү? Чи ч гэсэн надад сайн л байгаа биздээ? Чи яагаад ингээд байгаа юм, чи дотроо зөвшөөрчих....- гээд дуусгаж амжаагүй байхад Сүлли түүнийг алгадчихав.
- Та миний дотор орж үзсэн юмуу? Надад ямар байгааг ойлгож байгаа юмуу?! - гэж нүдэндээ нулимстай хэлчихээд - Би явлаа- гээд Жонгхюн ганцаараа үлдэв.
Сүлли нулимс дуслуулан уулзвар луу хар хурдаараа алхална. Иргэж харахгүйг хичээн, том том алхан, сүүлдээ гүйж эхлэв.
- Сүлли, би чамд хайртай- гэж Жонхюн араас нь хашгирахад Сүллигийн алхаа удааширч сүүлдээ зогсов. Гэхдээ тэр нэх удалгүй, эргэж ч харалгүй яваад өгөв.
- Жонхюн ах аа, уучлаарай......
Өнөөдөр бэлтгэл дээр Жонхюн ч нээх их дугарсангүй, Сүлли ч гэсэн хөшчихсөн юм шиг л, Жонхюнаас нуугдана. Харц тулгарахгүйг хичээн, энд тэнд хүний ард очиж зогсоно.
- Сүлли, гараад ир, ярих зүйл байна
- Багшаа, надад таньтай ярих зүйл алга
- Багш чинь гараад ир гэж байна, алив- гээд тэр 2 ангийг орхив. Сургуулийн арын талбай дээр ирээд Жонхюн:
-Суу
- Багшаа, би зогсоод байж байя, та хурдан хэлчих
- Сүлли-а, чи яачихаад байгаа юмбэ? Чамд ямар байгааг би сайн ойлгохгүй байна, надаас харцаа буруулаад л, хэн чамд юу хэлчихсэн юм?
- Тиймээ, та ойлгохгүй байх нь аргагүй, би таны хувьд хэн ч биш биздээ. Нэг сумаар 2 туулай буудах санаатай юу, та ч хөгийн юм бодох юмдаа- гэж хэлээд босон алхах гэтэл Жонхюн гараас нь тас зуураад
- Явуулахгүй, юу яриад байгааг чинь ойлгохгүй байна- гээд тэврээд авав
- Сүйт бүсгүйгээсээ асууна биз
Сүлли түүнийг түлхэж холдоод, хурдан сургууль руу орчихов. Сургуулийн ард талын цонхнууд бүгд хүүхдүүдээр дүүрсэн байв.
Сүлли ангид орж ирэхэд нэг охин - Хөөе Чой Сүлли, чи одоо юувэ? Чи одоо бүүр багшынхаа толгойг эргүүлээ юу? Хнн, чам шиг гачин амьтныг яаж тоодог байна аа, бузар амьтан бэ-
- Та нар чинь юу яриад байгаа юм, хэн хэний толгойг эргүүлчихэв. Жон Жихун гуай, наад амаа мэдэж яриаарай- гэж дөнгөж оэж ирсэн Жонхюн хэлэв.
- Багшаа, гэхдээ та энэ хүүхэнд урхидуулчихаад байна, та мэдэхгүй байгаа юмуу? Дуугай хүний доотох нойтон гэдэг биздээ, юу л сэдэж яваа болдоо
- Одоо болно, би энэ ангиас чинь арилаад өгье- гэж хэлээд Сүлли ангийг орхин гарав.
Сүллигийн сэтгэл зүрх нурах шиг болж байхад сэтгэл зүрхээ нөхөн бариж байв.
- Хөөе Гэүнсүк, т1 минь, надад нэг боодол бохь аваад ир
-гуай арай дэндэж байгаа юм бишүү, Гэүнсүк бид 2 чиний боол юмуу?!
- Хонгки, чи манай гэрт яалаа? Юу өмсөж...- гэж хэлж амжаагүй байтал Хонгки түүний амыг даран - Ойлголоодоо, Гэүнсүк аа, 2уулаа хамт явъя, яагад муухай хараад байгаа юмбээ? Заза, би явчихаад ирье- гээд яахын аргагүй дэлгүүр лүү чиглэн алхав.
- Гэүнсүк аа, чи ер нь эрэгтэй хүн мөн үү? Хүнд дурладаггүй юмуу?
- Яасан, чи миний дурласан хүн байгаасай гэж найдаа юу?
- Юуг нээ?! Би, юу... би яах.. би гэж... Юугэждээ- арай хийн түгдрэн хэлэхдээ, нүдээ байн байн анивчаж, яаг л гэм хийсэн хүүхэд шиг болчихов.
- надад зүгээрл сайн гээд хэлчих
- Юююуу?! Ббби, Хонгки руу явлаа- гээд бантсандаа гялс сандал дээрээс босоод паркийн хажууд байрлах дэлгүүр лүү гүйв.
- Амархан бантах юм... Ккк- инээмсгэлэн сандал дээрээ үлдэв.
Хүмүүсээ, залхуутай санагдаж магадгүй гээд жоохон богинохон хийчихлээ, уучлаарай
